safely remove

هر وسیله ذخیره ساز با استفاده از یک فایل‌سیستم، اطلاعاتو روی خودش ذخیره می کنه و هر کدوم از این فایل سیستم ها استاندارهای خاص خودشون رو دارن، اما بیشتر حافظه های USB از استانداردهای فایل سیستم قدیمی FAT استفاده می کنن. در این فایل سیستم تا وقتی که سیستم عامل به حافظه دسترسی داشته باشه، عمل نوشتن رو ادامه میده. در نتیجه جدا کردن ناگهانی موجب اختلال در کار و صدمه زدن به حافظه میشه، اما با استفاده از قابلیت safely remove سیستم عامل می تونه دسترسی همه برنامه هایی که با حافظه در ارتباط هستن رو ببنده و با این کار عملیات نوشت رو تموم کنه. البته یادتون باشه با تغییر فایل سیستم میشه صدمات سخت افزاری رو کم کرد. بنابراین در موقع فرمت فلش، از بین گزینه های پیش رو، NTFS گزینه بهتری بهتری به نظر میرسه.

در فایل سیستم NTFS داده ها قبل از قرار گرفتن روی محل خودشون، توی یک بخش به صورت موقت ذخیره میشن و بعد به محل مورد نظر منتقل می شن. در صورتی که فرایند انتقال داده ها به محل اصلی تکمیل نشده باشه، جدا کردن ناگهانی فلش می تونه باعث بشه که اطلاعات ناقص ذخیره بشن. البته در ارتباط بعدی فلش، عمل انتقال انجام می شه، اما این امر امنیت داده ها رو به خطر می اندازه.

با وجود مزایای NTFS نسبت به FAT شاید این سؤال مطرح بشه که چرا فلش مموری ها از اول با این فایل سیستم عرضه نمیشن؟ از اون جایی که مجوز انحصاری استفاده از NTFS در اختیار مایکروسافته، تولیدکنندگانی که قصد عرضه محصولاتی با این فایل سیستم رو داشته باشن، باید مبلغی بابت حق مجوز به این شرکت بدن، اما استفاده از FAT رایگانه و هزینه ای نداره، به همین خاطر بیشتر از این فایل سیستم استفاده میشه.

فایل سیستم های دیگه ای هم هستن که این مشکلات رو ندارن، اما به دلیل اینکه ویندوز از اونا پشتیبانی نمی کنه چندان طرفدار ندارن.